Impulsief

Morgenochtend om 4 uur gaat de wekker, omdat ik mag gaan flyeren in twee andere studentensteden zodat ik de laatste eindjes van de maand aan elkaar kan knopen, zodat ik ook de rest van december kan leven zoals ik dit weekend leefde; impulsief en intens.

Naar de sauna om te ontspannen, gevolgd door een avondje herinneringen ophalen met oud-huisgenoten, die ik ondanks mijn super mooie nieuwe stekje toch wel eens mis. Met het slaan van de klok brak Pauls drieentwintigste verjaardag aan, die we ondanks alle drankjes en de sleepover niet erg goed ingeluid hadden, miscommunicatie lag ten grondslag. Een lullig gevoel wat me de hele dag bleef bekruipen, het gevoel niet gedaan te hebben wat een vriendin betaamt te doen en wat bevestigd werd door een stilte aan de telefoon van mijn moeders kant nadat ze vroeg hoe mijn dag geweest was. Ineens was alles duidelijk, kocht ik een appeltaart, een zak ballonnen, linten, kaarsjes en nog een extra cadeautje en vertrok stiekem richting Brabant waar mijn vriend met zijn ouders en familie de rest van zijn verjaardag doorbracht. In de bus blies ik de ballonnen op en bevestigde ze op kunstige wijze aan mijn leren jasje. In het tuinpaadje om de hoek deed ik een poging de kaarsjes op de taart aan te steken, maar de wind had andere plannen. Eenmaal op de plek van bestemming opende zijn vader de deur. In eerste instantie wat schuchter gezien het tijdstip en het feit dat hij geen bezoek meer verwachtte, maar al snel enorm liefdevol. Een blik, die de rest van de avond niet meer van zowel zijn gezicht als het gezicht van mijn vriend verdween.

En dan vandaag een ontmoeting, die voelde als een blinddate, maar het vanuit mijn kant misschien niet helemaal was omdat ik haar al een paar maanden volg. Haar schrijven, haar leven, het inspireerde me. Ik had het gevoel dat we op elkaar leken, elkaar iets te bieden hadden en boven een warme chocolademelk in de Samson bleek dat voorgevoel meer dan te kloppen. Urenlang nonstop praten, herkenning en uiteindelijk overheerlijke sushi en een sundea-ijsje bij de Mac. De avond eindigde met een belofte, ik zou mezelf niet langer klein houden en gewoon weer gaan schrijven. Het laatste zetje wat ik nodig had.